آشنایی با پروتکل Two Way Link Loss Forwarding (LLF)
در دنیای شبکه‌های نوری و مخابراتی، پایداری لینک یکی از مهم‌ترین چالش‌هاست. وقتی ارتباط بین دو دستگاه شبکه دچار اختلال می‌شود، اگر این اختلال به‌درستی تشخیص داده نشود، ممکن است دستگاه‌ها همچنان در حال ارسال داده باشند، در حالی که داده‌ها هرگز به مقصد نمی‌رسند.
در چنین شرایطی، مکانیزمی به نام Two Way Link Loss Forwarding (LLF) وارد عمل می‌شود تا ارتباط مطمئن و هوشمند بین تجهیزات برقرار بماند.
Two Way Link Loss Forwarding (LLF) چیست؟
LLF مخفف عبارت Link Loss Forwarding است؛ به معنای انتقال وضعیت قطع لینک.
در حالت Two Way LLF، هرگاه یکی از سمت‌های لینک، از دست رفتن سیگنال را تشخیص دهد، این وضعیت به‌صورت خودکار به سمت دیگر اطلاع داده می‌شود.
به بیان ساده‌تر:
اگر یک طرف لینک Down شود، طرف دیگر نیز به‌صورت خودکار Down می‌شود تا هر دو سمت از وضعیت واقعی ارتباط آگاه باشند.
این ویژگی، به‌ویژه در شبکه‌های Ethernet، SONET/SDH و Carrier Ethernet نقش کلیدی در افزایش پایداری و سرعت واکنش به خرابی دارد.
نحوه عملکرد LLF
فرآیند کار Two Way LLF به‌صورت خلاصه چنین است:
یک سمت لینک (مثلاً Rx در سمت A) متوجه از دست رفتن سیگنال می‌شود (Loss of Signal).
این سمت از طریق مکانیزم LLF به طرف مقابل (سمت B) اطلاع می‌دهد که لینک قطع شده است.
سمت B نیز لینک خود را در وضعیت Down قرار می‌دهد.
در نتیجه، هر دو سمت از وضعیت قطع لینک آگاه می‌شوند و ارسال داده متوقف می‌شود.
این فرآیند از اتلاف داده، ناهماهنگی و تأخیر در تشخیص خرابی جلوگیری می‌کند.
کاربردهای Two Way LLF
پروتکل LLF در حوزه‌های مختلف شبکه‌ای به کار می‌رود، از جمله:
شبکه‌های Metro Ethernet برای اطمینان از هم‌زمانی وضعیت لینک‌ها
تجهیزات نوری مانند Optical Transceiverها
سیستم‌های SONET/SDH و Carrier Ethernet
در مکانیزم‌های OAM (Operations, Administration and Maintenance) جهت تشخیص سریع خرابی
در معماری‌های Failover و Redundancy برای سوییچ سریع مسیر (Fast Reroute)
مزایای استفاده از Two Way LLF
✅ کاهش زمان تشخیص خرابی (Fast Failure Detection)
✅ افزایش قابلیت اطمینان شبکه (Network Reliability)
✅ جلوگیری از ارسال بی‌هدف داده در مسیر قطع شده
✅ هماهنگی سریع بین دو سمت لینک
✅ بهبود عملکرد در سناریوهای Protection Switching
